how do we call Aung San Suu Kyi as People's Leader or National Leader ?

how do we call Aung San Suu Kyi as People's Leader or National Leader ?

ယေန႕ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းဆုၾကည္ဟာ အမ်ိဳးသာ တစ္စု ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အေနအထား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ၊ အမ်ိဳးသားအစု တစ္စု ၊ တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္ထက္ေက်ာ္လြန္ျပီး ၊ ကမၻာ့လူထုက ခ်စ္ေသာ၊ ကမၻာလူထုကို သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို စံနမၼဴနာျပဳ ေျပာဆိုလာရသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူထု ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာက ပိုမို သင့္ေလ်ာ္မည္ဟုထင္မိပါတယ္။

မဂၤလာေပါင္း နဲ႕ ၀ါကၽြတ္ အစ္ေန႕မွာ စကားအနည္းငယ္ တင္ျပ ေမတၱာရပ္ခံ လိုတာက

အလႅာရွင္ျမတ္ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာ မႈ႕ အျဖာျဖာ အသင္တို႕ အေပၚက်ေရာက္ပါေစ -



ဒီေန႕လို ၀ါကၽြတ္ အစ္ေန႔မွာ မိမိရင္ထဲ ရွိတဲ့ စကားေလးေတြ ကို ဒီေနရာေလးမွာ ရင္ဖြင့္တင္ျပပါရေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္က တင္ျပခ်က္ကို ေအာက္ပိုင္းမွာ ဆက္လက္ ထားရွိလိုပါတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ေသာ Feedback ေတြက လိုရင္းတိုရွင္း တင္ျပမႈ႕ေလးေတြျဖစ္ေနလို႕ပါ၊



ပထမဦးစြာ အစၥလာမ္မဟုတ္သူေတြ နဲ႕ အစၥလာမ္ေတြပါ ရွိတဲ့ ဒီေနရာေလးမွာ အစၥလာမ္ေတြရဲ႕ အစ္ေန႕ လူသိမ်ားတဲ့ မုန္႕အစ္ ဆိုတာေလးကို ဟိုလူ ႔စကားဌား ျပီး ဘာလဲဟဲ့ ၀ါကၽြတ္ အစ္ ဆိုျပီး သံုးလို႕ လြယ္ကူစြာ နားလည္ႏိုင္ရန္ တင္ျပပါရေစ။



အစၥလာမ္ေတြမွာ ဥပုဒ္ ၀ါတြင္းက တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လ ျဖစ္ျပီး၊ မနက္ အာရုဏ္ မတက္မွီ စားေသာက္ျပီး ၊ေနာက္ ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ အထိ စားေသာက္ျခင္း နဲ႔ မေကာင္းမႈ႕ အစုစုတို႕ ကို ပိုမို ေရွာင္က်ဥ္ျပီး ေနရပါမယ္၊ ၄င္းလတြင္ပင္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြဟာ မိမိပိုင္ ေရြ ၅ က်ုပ္သားအထက္ ရွိပါက ႏြမ္းပါးသူ မ်ားအား မွ်ေပးရန္ တာ၀န္ရွိျပီး မိမိပိုင္ အိမ္ ၊ ကား စသည္တို႕ မပါဘဲ မိမိပိုင္ ပစၥည္းရတနာ၊ စီးပြားတန္ဖိုးမ်ားမွ ၂.၅% အား ဆင္းရဲသူမ်ားကို မွ်ေ၀ေပးရတယ္။



၄င္းေနာက္ ၀ါကၽြတ္ပြဲ ရက္မွာလဲ မိမိပိုင္ သီးႏွံရိတၡာ ထဲမွ မိမိ တို႕ တစ္ရက္စာ စားေသာက္ေလ့ရွိေသာ ပမာဏ အတိုင္း သီးႏွံရိတၡာအား ကေလး၊ လူၾကီး ၊ မိန္းမ အားလံုး ၀ါကၽြတ္ပြဲ စံုညီဆုေတာင္း ၀တ္ျပဳပြဲ ကြင္းျပင္သို႕ မသြားခင္ အရင္ ႏြမ္းပါသူတို႕ အိမ္သို႕ ၄င္းတို႕ လဲ အစ္ေန႕ မွာ အပူအပင္ကင္းကင္း ေပ်ာ္ရွြင္ႏိုင္ေအာင္ ေပးကမ္းရပါမယ္။



၀ါကၽြတ္အစ္ေန႔ မွာ လူငယ္ေတြဟာ လူၾကီးမ်ားအိမ္သို႕ သြားေရာက္ျပီး စလာမ္ ေမတၱာပို႕ ႏွဳတ္ဆက္ျပီး မိမိတို႕ အမွားျပဳခဲ့သည္မ်ား ရွိပါက ခြင့္လြတ္ပါရန္ ေတာင္းခံေလ့ရွိျပီး လူၾကီးမ်ားမွလဲ မုန္႕ အခ်ိဳ နဲ႕ အီဒီ လို႕ ေခၚတဲ့ လက္ေဆာင္ေငြမ်ား ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

ဒါကေတာ့ လိုရင္းတုိရွင္း တင္ျပမႈ ႔ပါ။



ဒီေနရာေလးမွာ တင္ျပလိုတဲ့ ေနာက္တစ္ခုက အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္း ပါ --- အီဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ ဖာရိုဘုရင္ ေတြရဲ႕ ကၽြန္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြကို ကယ္တင္ဘို႕ ဘုရားသခင္က မူစာလို႕ေခၚတဲ့ တမန္ေတာ္ တစ္ပါးကို ေဖ(လ္)ေအာင္ ဘုရင့္နန္းေတာ္ထဲ မွာဘဲ ၾကီးျပင္းေစခဲ့ပါတယ္။ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်ိဳးရိုးအစဥ္ အဆက္ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့ ကၽြန္စိတ္ အေတာ့ကို ၀င္ေနတယ္ သခင္ေတြကို ေၾကာက္ၾကရ သေလာက္ အခ်င္းခ်င္းကေတာ့ တယ္လဲ သတၱိရွိက်ျပီး ၊ စီးလံုးမႈ႕ မရွိ အကြဲကြဲ အၿပဲၿပဲပါဘဲ.. ဒါကို တမန္ေတာ္ အီစာက အေတာ့္ကို ၾကိဳးစား စည္းရံုးျပီး မနက္ အေစားၾကီး မွာ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြကို အျခားလြတ္လပ္ရာ ေနရာသို႕ ပို႕ေဆာင္ရန္ ဦးေဆာင္ျပီး တိတ္တဆိတ္ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒါကို သတင္းရတဲ့ ေဖ(လ္)ေအာင္ဘုရင္က သူ႕စစ္တပ္ၾကီးနဲ႕ အမွီလိုက္ဖမ္းပါတယ္။



အဲ့ဒီမွာ ျပသနာတက္ပါျပီ .. တဖတ္က ေဖ(လ္)ေအာင္ဘုရင္က သူ႕စစ္တပ္ၾကီး အားလံုးကို မိလို႕ကေတာ့ အေသသက္မွာ၊ တဖတ္ကလဲ ပင္လယ္နီးကမ္းေျခ ေျပးစရာ ေနရာ မရွိေတာ့ဘူး ၊ အဲ့ဒီေတာ့ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြက တမန္ေတာ္မူစာကို ေျပာတယ္ .. ဟိတ္ မူစာ .. မင္းကို ယံုလို႕ လိုက္လာမိတာ မွားျပီ ၊ ငါတို႕ ကၽြန္လိုေနတာမွ ေကာင္းေကာင္းေနရအံုးမယ္ အခုေတာ့ တဖက္က ပင္လယ္ ၊ တဖက္က ေဖ(လ္)ေအာင္ဘုရင္က သူ ႔ စစ္တပ္ၾကီး နဲ ႔ ငါတို႕ ကို သတ္ဖို႕ လာေနျပီ မင္းဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုျပီး ျပသနာ ရွာတာေပါ့ အဲ့ဒီေတာ့ တမန္ေတာ္မူစာလဲ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္း ၊ ဘုရားက မင္းလက္ထဲက ဒုတ္ နဲ႕႔ ပင္လယ္ကို ရိုက္လို႕ ေျပာေတာ့ သူရိုက္လိုက္တယ္.....

အဲ့ဒီမွာ ပင္လယ္ေရ ေတြဟာ ႏွစ္ပိုင္းကြဲသြားျပီး တဖတ္ကို သြားႏိုင္တဲ့ လမ္းေပၚလာတယ္....



အယ္ ဟိုဘက္ကမ္းလဲ ေရာက္ေရာ ေနာက္ထပ္ျပသနာေပၚတယ္ အီဂ်စ္ျပည္ရဲ ႔ တဖတ္ကမ္း က လမ္းမျမင္ တဲ့ သဲကတၱရၾကီးျဖစ္ေနျပီး အပူခ်ိန္က ၁၂၀ ဖာရီဟိုက္ေတာ့ ရွိတယ္... ဒီေတာ့ ၁၂ အုပ္စု ကြဲေနတဲ့ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြဟာ တမန္ေတာ္မူစာကို ျပသနာရွာ ျပန္တာေပါ့ ဒီေတာ့ ဘုရားသခင္က တိမ္ေတြကို အရိပ္အျဖစ္ ထားေပးသတဲ့ ၊ ျပီးေတာ့ စားရန္ နတ္ျပည္က စားစရာေတြလဲ ခ်ေပးတယ္တဲ့ ၊ အဲ့ဒီမွာ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္းလုစာ တခ်ိဳ႕ က စားလို႕ တင္မကဘူး ေန ႔ဘို႕႔ ညစာေတြပါ သိမ္းသတဲ့ မူစာကေတာ့ သိမ္းမထားဘို႔ေျပာသတဲ့ အယ္စားလို႔ ၀ေတာ့ ေရငတ္ျပီ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ ေခ်ာက္ေသြ႕တဲ့ သဲျပင္ၾကီးမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ကို ထံုးစံ အတိုင္ ဒုတ္နဲ႔ ရိုက္လိုက္တာ ေရေတြ ထြက္လာသတဲ့.... ဒီေနရာမွာလဲ ျပသနာ သူတို႕ အဲ့ဒီေရကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး ဟုိအဖြဲေသာက္ထားတဲ့ ေရေနရာကို ငါတို႕ မေသာက္ႏိုင္ဘူး ဆိုျပီး ျပသနာ လုပ္လို႕ ေနာက္ဆံုး ၁၂ ေပါက္ေဖာက္ေပးရတဲ့ ကိန္းဆိုက္တယ္.... ဒီဇတ္လမ္းမွာ တမန္ေတာ္မူစာဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ တိုင္တိုင္ ဒီ အဒ္စရာဟီ လူမ်ိဳးေတြကို ကၽြန္စိတ္ ေျပာက္ သခင္စိတ္ ေရာက္ ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္....တမန္ေတာ္တပါးဟာ ကၽြန္စိတ္ေပါက္သူတို႔ရဲ႕ စရိုက္ကို ျပင္တာ ႏွစ္ ၄၀ အခ်ိန္ယူတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိလိုက္တယ္.....



ဒီေန႕ ဘယ္သူေတြဟာ သူမ်ားကို ေၾကာက္ျပီး ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကို အႏိုင္အထက္ျပဳ သတၱိျပေနက်သလဲ.... သူျဖဴဆို ကိုယ္က အမဲ ဆိုသလို အျပိဳင္က်ဲေနတာေတြကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကၽြန္စိတ္မ်ား ၀င္ေနေလသလား အထင္ရမိတယ္.....

ေဆြးေႏြးစရာ ေ၇ြးျပီးတဲ့ အခါ

ေရြးေကာက္ပြဲ ျပီးရင္ ပထမဆံုးျဖစ္လာမွာကေတာ့ ဖြဲ႕ စည္ပံုနဲ႕ ရင္ႏွီးမႈ႕ သိပ္မ၇ွိေသးတဲ့ အတြက္ တာ၀န္ပိုင္းနဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခန္းေတြကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရအံုးမွာပါ ၊ အင္အားစု သံုးခု အၾကား အားျပိဳင္မႈ႕ေတြဟာ အစပိုင္းမွာ ထင္ထားသေလာက္ မရွိေတာ့ သလို လုပ္ေဆာင္မႈ႕ေတြဟာလဲ ဗဟို ဦးစီးပံုစံ နဲ႕ သိပ္မကြာဘဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။



အစိုးရသစ္ကေတာ့ စျပီး ၾကံဳေတြရမွာကေတာ့ ဆႏၱျပ ျပသနာေတြနဲ႕ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကုိ စတင္ ေတာင္ဆိုလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ NLD ကိုေတာ့ အစိုးရေနနဲ႕ အတိုက္အခံ အေနနဲ႕ ေတြ႕ျမင္ေနရမွာ ျဖစ္ျပီး၊ ေ၀ဖန္မႈ႕ေတြကေတာ့ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျဖစ္ေပၚလာမွာပါ။ဒါပင္မဲ့ NLD ဟာ အျပဳသေဘားေဆာင္တဲ့ အတိုက္အခံ အျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ လာႏိုင္ပါတယ္။

After Myanmar Election အေပၚ ေမးလိုတာက

(၁) တိုင္းေဒသၾကီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြကို သမၼတက ခန္႕မယ္ လို႕ သိရတယ္ ၊ သမၼတ နဲ႕ တိုင္းေဒသၾကီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္တို႕ ကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ဖြဲစည္းပံုအေျခခံမွာပါ ရွိလား၊ သူတို႕ ကို ဘယ္လိုဆက္သြယ္ေပးထားလဲ....



(၂) ေအ ဆိုတဲ့ ပါတီက တိုင္းေဒသၾကီးတစ္ခုမွာ ဥပမာ အျပတ္အသက္ အႏိုင္ရတယ္ဆိုပါေတာ့၊ တိုင္းေဒသၾကီး အတြင္းမွာ အမတ္အမ်ားစုက ေအ ဆိုတဲ့ ပါတီက ရေနတယ္၊ ဒါပင္မဲ့ သမၼတ က တိုင္းေဒသၾကီး လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ထဲက တပ္မေတာ္ ကိုယ္စာလွည္ကို ေရြးျပီး တိုင္းေဒသၾ႕ကီး ၀န္ၾ႕ကီးခ်ဳပ္ ခန္႕တယ္ဆိုရင္ ရလား၊



(၃) ရန္ကုန္တိုင္းလို တိုင္းေဒသၾကီးမွာ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး အခြန္ေတြ၊ အျမတ္ခြန္ေတြ၊ ယစ္မ်ိဳးခြန္ေတြ အမ်ားၾကီးရမယ္ ၊ ဒီေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ခြဲေ၀ေပးမည့္ ဘက္ဂ်က္က ေလ်ာ့ ရလာမွာလား၊



(၄) ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက ဆိပ္ကမ္းၾ႕ကီးေတြက ရန္ကုန္မွာ လက္ရွိ တည္ရွိေနေတာ့ အေျခခံဥပေဒက ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးက ဆိပ္ကမ္းခြန္ကို ရန္ကုန္တိုင္ေဒသၾ႕ကီး ကဘဲ ရယူခြင့္ရွိလာမလား၊



(၅) ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံေရးအရ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရး ေကာင္စီက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ရဲ႕ လြဲအပ္ခ်က္အရ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေျပာင္းရင္ ဖြဲစည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ တရာရံုး နဲ႕ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ေတြ ပါတဲ့ တရားစီရင္ေရး အဖြဲ႕ ေတြပါ ပ်က္သလား ၊



(၆) ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး အတြက္ အေျခခံ ဥပေဒ ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ၃၇၆ အရ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားရွိရန္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္လို႕ ၾကိဳဖမ္းထားမယ္ဆိုရင္ (၁) တရားသူၾကီး၏ ခ်ဳပ္မိန္႕လိုပါသလား (၂) ပုဒ္မ တစ္စံုတစ္ခု မတင္ဘဲ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ထိ ဖမ္းထားခြင့္ရွိသလဲ ၊ ၄င္း အခြင့္ အာဏာက ျပည္ထဲေရး လက္ထဲမွာရွိမွာလား ၊ တိုင္းေဒသၾကီး၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ လက္ထဲမွာ ရွိမွာလား ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္ထဲမွာလား၊



(၇) ပင္လယ္ ကမ္းရိုးတန္း ရွိတဲ့ တိုင္းေတြ ဟာ ပုဒ္မ ၂၅၄ အရ သတ္မွတ္ေရပိုင္နက္အကြာ အေ၀းအတြင္း ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း အေပၚ တြင္ စည္းၾကပ္ေကာက္ခံ ႏိုင္သည္ လို႕ ဆိုထားေတာ့ ကမ္းနီးငါးဖမ္းလုပ္ငန္းကို ဆိုလိုတာလား၊ ကမ္းေ၀းငါးဖမ္းလုပ္ငန္းကို ဆိုလိုပါသလား၊ ကမ္းေ၀းဆိုရင္ ယခုခြင့္ျပဳထားသည္ Fishing Right ဒါမွ မဟုတ္ ယခင္ တိုင္းေတြက တိုက္ရိုက္ခြင့္ျပဳသည့္ ေဒၚလာျပတ္ ျပည္ပ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းေတြ ပါအခြန္စည္းၾကပ္ခြင့္ ရွိလာမလား၊



(ဂ) ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဓိက နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ရွိတဲ့ တိုင္းေဒသၾကီးေတြဟာ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ခြန္ေတြကို ရယူ သံုးစြဲခြင့္ရွိလာမလား၊ ဥမာ - မူစယ္ နမ့္ခမ္း၊ လိုင္စာ၊ က်ိဳင္းတုန္၊ ျမ၀တီ၊ တမူး၊ ဘူးသီးေတာင္ ၊



(၉) တိုင္းေဒသၾကီး အတြင္းရွိ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ စည္းၾကပ္ခြန္မ်ား ကို ျပည္ပ ေငြ ေဒၚလာေငြျဖင့္ ေကာက္ခံခြင့္ရွိလာမလား ဥပမာ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္ႏွီးထားေသာ ေဟာ္တယ္ စသည္ျဖင့္၊



(၁၀) တိုင္ရင္သားအေရးကိစၥေတြ ကို ျပည္ေထာင္စုလြတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္တဲ့ အခါ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စာလွည္မ်ား တက္ေရာက္ခြင့္ရွိသလား၊

၄င္းတိုင္းရင္းသာေတြဟာ လူနဲစုျဖစ္ေနမည္ဆိုပါက ၄င္းတို႕အခြင့္အေရးကို ဘယ္လို အကာအကြယ္ေပးထားပါသလဲ၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္အပါအ၀င္၊

( ၄င္း ေမးခြန္းကို ေမးရသည္မွာ တိုင္းရင္သားေရးရာ ကိုယ္စာလွည္ေတြဟာ တိုင္းေဒသၾကီး မ်ားတြင္သာ ပါ၀င္သည့္အတြက္ ၄င္းတို႕ ၏ အခြင္းေရးေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ေတြဟာ တိုင္းေဒသၾကီးလြတ္ေတာ္သည္သာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေနသလား အေတြးေပၚအေျခခံပါသည္ )

ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း

ဒီေန႕ မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ စကားအေၾကာင္းအရာ ႏွစ္ခုကို ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒီ ၂ ခုထဲက တစ္ခုက ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ဆိုတာေလးကို ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသက္မွာေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕ ျခင္းဆိုတာဟာ ခံယူခ်က္ / ယံုၾကည္ခ်က္ ေပၚတည္မွီေနပါတယ္ ခံယူခ်က္ / ယံုၾကည္ခ်က္ ဆိုတာကလဲ၊ အသိပညာေပၚမွာ တည္မွီ တယ္လို႕ အေျဖကို အားလံုးက လကၡံၾကပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြေတာင္ ေျခာင္ ပိတ္ရိုက္ရင္ ျပန္ကိုက္တက္ပါတယ္၊ အဲ့ဒီလိုဘဲ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုး ပ်က္ရြင္းေအာင္ အထိ အႏိုင့္ အထက္ျပဳလာရင္ ၄င္းရဲ႕ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားတက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ရလိုက္တာက အသိပညာ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသိပညာဆိုတာကိုဘဲ ခြဲျခာသိရွိဘို႕ အမ်ားၾကီလိုွိေသးတယ္ ဆိုတာကို ေတြးရင္ အိမ္ျပန္လာခဲ့မိတယ္၊

လူတစ္ေယာက္မွာ အေျခခံအားျဖင့္ လူမႈ႕ေရး အသိပညာ၊ က်န္းမာေရးအသိပညာ စတာေတြ အျပင္ ႏိုင္ငံေရး အသိပညာလဲ ရွိသင့္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာ ႏိုင္ငံေရး အသိပညာ ကသိပ္ျပီး ေလ့လာခြင့္မရခဲ့ေတာ့ အဲ့ဒီ အသိပညာ မရွိဘူး မရွိေတာ့ ခံယူခ်က္ / ယံုၾကည္ခ်က္ သိပ္မရွိဘူး၊ ့ဒီေတာ့ ဘာမွန္း အသိဘဲနဲ႕ ကို ေၾကာက္တက္လာတယ္။

လူထု သူကြီး

အစိုးရကလည်း လူထု အစိုးရ။ လူထုစည်းဝေးပွဲ၊ လူထု အရေးဆိုပွဲ၊ လူထုတိုက်ပွဲများ ကိုလည်း မကြာခဏ ဆင်ယင်နေကြသည့် သမယ ဖြစ်သည်။ လူထုမိတ်ဆွေ၊ လူထု ရန်သူ၊ လူထု ခေါင်းဆောင် ဟူသော ဝေါဟာရများလည်း ပေါက်ပွား လာခဲ့လေပြီ။

အမှန်စင်စစ်အားဖြင့် ယခုခေတ်တွင် နေရာတကာ၌ လူထုနှင့် ကိုင်ပေါက် နေကြလေတော့သည်။ လူထုတည်းဟူသော နာမဝိသေသနကို ရေလဲနှင့် ပေါပေါကြီး သုံးစွဲနေကြသည့် ခေတ်ပေတကား။

လူထု လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ လူထု ပင်မင်း၊ လူထု သတင်းစာ၊ လူထုပျော်ပွဲစားရုံ၊ လုူထု ကိတ်မုန့်၊ လူထု မြေပဲလှော်၊ လူထုဘာ လူထုညာဟာ မရေ မတွက် နိုင်တော့ပြီ။ နေရာတကာမှာ လူထု။ ဟိုမှာလည်း လူထု၊သည်မှာလည်း လူထု ။ရှေ့မှ နာမဝိသေသန အမျိုးမျိုး တပ်၍ လူထုကိ သုံးစွဲကြသေးသည်။ လယ်သမားလူထု၊ အလုပ်သမား လူူထု၊ ကုလားလူထု၊ မြန်မာ လူထု၊ အင်္ဂလိပ် လူထု၊ လူထု စုံလို့။ ဟောလာပြန်ချေပြီ။

မောင်ပြုံးချိုတို့ နယ်တွင် "လူထု သူကြီး" ရွေးပွဲတွေကျင်းပရပေဦးတော့မည်။ လူထုက တင်မြှောက်သော သူကြီးကို လူထုသူကြီးဟု ခေါ်ပါသည်။ ယခု ရှိရင်းစွဲ သူကြီးတွေကော လူထုကတင်မြှောက်သည့် သူကြီးမင်းများ ဖြစ်ကြပေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအိုမင်းဟောင်းနွမ်း နေသော သူကြီးများကို သစ်လွင်နေသော ယခုလူထုက မကြိုက်နိုင်တော့ ပြီဟု ဆိုသည်။ ထိုကဲ့သို့ ခေတ်မမီသည့် သူကြီးများကို ယခုမျက်စိကျယ်သော တက်လူများက မလိုချင်တော့ပြီ။ မျက်စိကျယ်သော လူထုသည် မျက်စိကျဉ်းသော သူကြီးကိုမကြည့်လိုတော့ပြီ။

"ဒီသူကြီးတွေဟာ ဗြူလိုကလား နက်စိတ် ဝင်နေပြီး။ ပြုပြင်လို့ မရတော့ဘူး။ ခေတ်မမီတော့ဘူး။ ဖြုတ်ပစ်ဖို့ပဲ ကောင်းတော့တယ်"

"သူကြီး ရွေးတင်တဲ့ အခါမှာလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ဖျတ်ဖျတ်လတ်လတ် လူကို တင်ဖို့ လိုတယ်။ အဘိုကြီးတွေ တင်လို့ မဟန်ဘူး။ ဘုန်းကြီးအို ကျောင်းပေါ် တင်သလိုပေါ့ကွ။ ခဏခဏဘုန်းကြီးပျံ လုပ်နေရမယ်။

ဤ အသံများကား ခေတ်၏ ကြွေကြော်သံများ ဖြစ်လေသည်။ သို့နှင့်ရှိရင်းစွဲ သူကြီးများကို ရာထူးမှရပ်စဲကာ လူထုသူကြီးများကို ပြန်လည်ရွေးကောက်ရန် လျှောက် လွှာများ ခေါ်ရလေသည်။

မောင်ပြုံးချို၏ ရုံးတွင် လျှောက်လွှာတွေ ဟီးတိုက်၍ ဝင်လာလေသည်။ အချို့ သူကြီးလူပါးများကမှု ရွာထဲ၌ ကြော်ငြာခြင်း မရှိဘဲ တိတ်တဆိတ်ပြိုင်သူမရှိသကဲ့သို့ တစ်ယောက်တည်းလာ၍ လျှောက်လွှာတင်ကြသည်။

သည်အချိန်တွင် မြို့ပိုင်တွေ အခက်အခဲနှင့် အတွေ့ရဆုံး အချိန်ဖြစ်သည်။ အသက်ငါးဆယ့် ငါးနှစ် ကျော်၍ပြန်လည် လျှောက်ထားခွင့် ရတော့မည် မဟုတ်သော သူကြီးကိစ္စကိုလည်း သူ ဂရုမစိုက်၊ အခွန်ကောက်ရန်ကိုလည်း သူမမှု၊ ရုံးအမိန့်ကိုလည်း မနာခံ၊ ထင်ရာကြဲလေတော့သည်။ ပြုတ်မဲ့တူတူမထူးတော့ပါဘူးဆိုကာ ကြက်ဝိုင်းကလေးများလည်း တိတ်တိတ်ပုန်း ထောင်လိုက်သေးသည်။ အရက်ကလေးများလည်း ချက်လိုက်သေးသည်။

ပြန်လည် အရွေးခံမည့် သူကြီးများမှာတော့ မဲ အရေးမို့ကြိုးစားပါ ကျွန်တော်တို့မှာ ချွေးတလုံးလုံး ဖြစ်နေကြလေတော့သည်။ တစ်နှစ်ကြာလို့မှရုံးသို့ခြေဦးမလှည့်ဖူးသည့် သူကြီးပေ သူကြီးကပ်များလည်း သူတို့အိမ်နှင့်ရုံးအိမ်ဦး နှင့် ကြမ်းပြင် ဖြစ်နေလေသည်။ ရွာသားတွေအတွက် အမတော်ကြေး လျှောက်ပေးရသည်မှာလည်း အမော။ သူ့ရွာတွင် လူအများ အလုပ်အကိုင်မဲ့၍ စားရမဲ့ သောက်ရမဲ့ဖြစ်နေပါသည်ဟု ဆိုကာ အငတ်စာရင်းတွေကိုလည်း တပြုံတခေါင်းကြီး လာပေးလိုက်သေးသည်။ သူ့အားမဲပေးမည့်သူတွေကို အကုန်လုံး စာရင်းတွင် ထည့်လာလေတော့သည်။

တစ်ပွဲတစ်လမ်း အကဲစမ်း ကြမည့် သူကြီးလောင်းတွေကလည်း လူထု အတွက် ပျာပျာသလဲ တအားခဲပြီး အလုပ်လုပ်နေကြလေသည်။ဟိုမှာလည်း သူတို့ ၊ သည်မှာလည်း သူတို့ကိုပဲ ရှောင်၍ပင် မလွတ်။ အချို့လည်း ရိုးရိုးသားသားပင် မိမိ သဘောကျသလို နိုင်ငံရေး ပါတီ များ၏ လက်မှတ်ကို ယူထားကြလေသည်။

အချို့လည်း မဲရရုံလောက်သာ ရည်ရွယ်လျက် အရေ အမျိုးမျိုး ကို ခြုံထားကြလေသည်။ မောင်ပြုံးချို၏ နယ်တွင် ဂွချောင်းရွာသည် နာမည်အကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ နွားခိုးတို့၏ ပုန်းအောင်းရာ ဒေသ ဖြစ်သည်။အရက်သမား တို့၏ မှီခိုရာလည်း မည်သည်။ ဓားပြ၊ သူခိုး ၊ ကိုလူဆိုးတို့၏စံပျော်ရာလည်း ဟူ၏ ။ ထိုကျေးရွာကို လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းဆယ့်ငါးနှစ် လောက်ကတည်းက စိုးမိုးအုပ်ချုပ်ခဲ့သော သူကြီးမင်း ဦးဘချစ်သည် သူ၏ရာဇပလ္လင် မငြိမ်မသက်ရှိ နေသည်ကို တုန်လှုပ်သောအမူအရာဖြင့် အကဲခတ် လျက် ရှိသည်။ သူနှင့် ယှဉ်ပြိုင်လျှောက်ထား အရွေးခံမည့်သူသုံးဦး ပေါ်ပေါက်နေပါသည်။

မောင်ပြုံးချိုက သူ့သူကြီးမင်းကို ဤသို့မေး၏။

" ဘယ်နှယ့်လဲ သူကြီးမင်း၊ဟန်ပါ့မလား"

"ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟန်ရမပေါ့မြို့အုပ်မင်းရာ"

သူပြောလို့သာကြားလိုက်ရသည်။ မောင်ပြုံးချိုကတော့ ဘယ်နည်း နဲ့မှ သူရမည်မထင်။

နောက်သုံးရက်ကြာသော အခါ သူနှင့် ယှဉ်ပြိုင် အရွေးခံမည့်သူသုံးဦး အနက်မှ တစ်ဦးဖြစ်သူ ဦးဖိုးထောင်သည် အရွေးမခံတော့ပါဆို၍ သူ့လျှောက်လွှာကို ပြန်လည်ရုပ်သိမ်းသွားလေသည်။

ဦးဘချစ် ဘယ်လို ခြေထိုးလိုက်သည် မသိ။ သူနှင့် ယှဉ်ပြိုင်အရွေးခံရန် ဦးသာထွန်းနှင့် ကိုဖိုးမြစ်နှစ်ဦးသာ ကျန်တော့သည်။ ဦးသာထွန်းနှင့် ကိုဖိုးမြစ်တို့လည်း တလှုပ်လှုပ် တရွရွ ဖြစ်ကာ မြို့မှ မိမိတို့ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် များကို ဖိတ်ကြား၍ ရွာထဲတွင် တရားပွဲများ ကျင်းပလျက် ရှိလေသည်။ "သူကြီးဟာကျုပ်တို့ကို အုပ်ချုပ်လာတာ ဆယ်ငါးနှစ်ရှိပြီ။ ဘာတစ်ခုမှ ကောင်းတာ မလုပ်ခဲ့ဘူး။ဗြူလိုကလား နက်တွေနဲ့ ပေါင်းပြီး မဟုတ်တာချည်း လုပ်တယ်။ ဟိုတစ်နှစ်က အမတော်ကြေး ထုတ်တုန်းကလည်း ကျုပ်တို့ဆီက တစ်ယောက်တစ်မတ် တောင်းတယ်။ ဘာကောင်းသလဲ။ အုပ်ချုပ်မှုလည်း သိပ်ညံ့ဖျင်း တာပဲ။ ရွာထဲမယ် နွားခိုးတွေ၊အရက်သမား တွေ၊ ဘိန်းပုန်းစားတွေ သိပ်ပေါတယ်။ ဒီရွာဟာ နာမယ် ပျက်နေတယ်။ အခုဖြစ်နေတာက ဒီရွာသားဆိုရင် ဘယ်သူကမှလူကောင်းလို့ မထင်ဘူး ။ လူဆိုးနဲ့ သူခိုးချည်း ထင်တာပဲ။ ဒါကြောင့် သည်လိုမသမာမှုတွေကို ပပျောက်အောင် လူထု သူကြီးတင်ပြီး လုပ်ရမယ်။"

ဦးသာထွန်း ဘက်မှလူတွေက ဟောကြပြောကြ၏ ။ ကိုဖိုးမြစ် ဘက်ကလူများကလည်း ဤ နည်းဖြင့် သူကြီးကို ရှုတ်ချ၍ ပြောဟာက မဲဆွယ် ကြလေသည်။ သူကြီးမင်း ဦးဘချစ်ကား အပြုံးပင် မပျက်။ လသာသော ညတစ်ညတွင် သူကြီးမင်းက အရပ်ထဲမှ သြဇာတိက္ကမ ရှိသူများကိုသူ့အိမ်သို့ ဖိတ်ကြားထားလေသည်။ ရွာဦး ဘုန်တော်ကြီး ကျောင်းမှ ဝတ်တတ်ကြေး စည်းသံကို နာခံရင်း လူကြီးမင်း များ သူကြီးမင်းထံသို့ ရောက်လာကြလေသည်။ သူကြီးမင်းသည် သူ၏ ခြံဝင်းအတွင်း ရှိမြေကွက်လပ်တွင် ခုံတန်းရှည်များ၊ ကုလားထိုင်များကို ချထာလေသည်။ လူပေါင်းငါးဆယ်ခန့် ဖိတ်မန ္တက ပြုထားလေရာ လူစုံလျှင် ပေါင်းမှ ချခါစ အရက်ဖြူကို လက်ဖက်ရည် ပန်းကန်လုံးများတွင် ထည့်၍ တစ်လှည့် စီလိုက်ပေးလေသည်။ သူကြီးမင်း၏သား အာလူးသည် သည်နေရာတွင် အတော်ဖျတ်လတ်သည်။ ဖခင်၏ အဖော်အားကို ရာဖြစ်၏ ။

လမင်းသည် ထိန်ထိန်ပနေလေသည်။ လရောင်ထိုးနေသော သူကြီးမင်း၏ အိမ်မှ သွပ်မိုးကို အဝေးမှပင်အထင်သား မြင်နေရသည်။ ဧည့်ပရိတ်သတ်များသည် အရက်ဖြူ တစ်ပန်းကန်လောက် ဝင်မိလျှင်လျှာသွက်အာသွက် ဖြစ်လာကြ လေသည်။ သည်အချိန်တွင် သူကြီးသား အာလူးက ပန်းကန်ပြားကြီးနှင့် အမဲသား နှပ်တွေကို ယူလာပြန်သည်။

" ကဲ ကဲ စားကြဗျ၊ အမဲသားနုနုလေး နှပ်ထားတာဗျ "

ဧည့်သည် အပေါင်းတို့သည်လည်း အားနာသော အားဖြင့် အတုံးခပ်ကြီးကြီးများကို ရွေးကာ သုံးဆောင်ကြကုန်သည်။

" ဟေမောင်ဘချစ်တဲ့၊ မင်းအမဲနှပ်က ကောင်းသဟေ့"

နှုတ်ခမ်းမွေးဖြူဖြူကြီးနှင့် အဘိုးကြီးတစ်ယောက်က ဆို၏ ။

" လတ်လတ်ဆက်ဆက်ကိုဘကြီးအောင်ရဲ့"

" အေး ဒါတော့ ဟုတ်ပါရဲ့၊ မင်းဟာ က တစ်ခွက်တည်းနဲ့ ပြီးရတော့မှာလား။ အာတောင် မစွတ်ဘူး"

" ရပါတယ် ၊ ရပါတယ် ၊လိုသလောက် ရပါတယ်၊ သုံးပေါင်းတောင် တည်ထားတာ။ ဒါနဲ့မှ မလောက်ရင် ဆယ်အိမ်ခေါင်းအိမ်က ယူပေးပါမယ်။

"အေးကွယ်၊ ဒီလို အခါတော့ ငါ့သားလေးအောက်မေ့သကွယ်" လောကနီတိ အဆိုအားဖြင့် အရသာ နှင့်ပြည်စုံသော အာဟာရကို သုံးဆောင်ရသော အခါ ချစ်ခင်ရင်းနှီး သူကိုသတိရမြဲတည်း။

"လွတ်လုပါပြီ ။ ရှေ့လမယ် ထင်တယ်"

" အဲဒါ သာထွန်းတို့လက်ချက်ပေါ့၊ ကျွန်တော်က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ ။ဒီကောင်က သွားတို့တာ၊ ခိုးတဲ့နွားရော တစ်ခါတည်း မိတော့ မကယ်နိုင်တော့ဘူး၊" သူကြီးက ခြေတစ်ချောင်းထိုးလိုက်လေသည်။

"အေးပေါ့ကွ၊ ဒါတောင်ဒီကောင်က သူကြီးလုပ်ဦးမတဲ့။ ဟင် ခွေးမသား။ ငါ့သား ထောင်ချတဲ့ကောင်"

အဘိုးကြီးသည် အရက်တစ်ခွက်ကိုမော့ချလိုက်ပြီးလျှင် တံတွေးကို ပျစ်ခနဲ ထွေးလိုက်ကာ အမဲသားတုံးကို ကိုက်လိုက်လေသည်။

" ဟုတ်တယ်၊ ဒီကောင်သာသူကြီးဖြစ်ရင် ကျုပ်တို့ ဒုက္ခပဲ၊ ကျုပ်တို့ ဒီရွာမှာတောင် နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

မကြာသေမီက အရက်ချက်မှုနှင့် ထောင်ကျပြီးလွတ်လာသူ ဖိုးထူးက အရက်သံနှင့် ပြောပြန်လေသည်။ သည် အချိန်တွင် အခါခွင့်ကိုစောင့်မျှော်လျက် ရှိသော သူကြီးမင်းက စကားစလေတော့သည်။

" အခု ကျွန်တော်ခေါ်ပြီး ကျွေးမွေးတာက သူကြီးကိစ ္စနှင့် ဘာမှ မဆိုင်ဘူးဗျ။ သက်သက်မဲ့ အလှုလုပ်တာ။ သူကြီး ကိစ္စတော့ ခင်ဗျားတို့စလာလို့သာ ပြောရဦးမယ်"

ဤသို့ နိဒါန်းသွယ်ကာ ရပ်လိုက်ပြန်သည်။

လူတွေက ငြိမ်းပြီး နားထောင်နေလေရာ တစ်ခါတစ်ရံ တံတွေးထွေးသံနှင့် လေချဉ်တက်သံ များကို သာကြားရသည်။ သူကြီးမင်းစကား ဆက်ပြန်လေသည်။ "ကျွန်တော် အခြေအနေလည်း ခင်ဗျားတို့ အတွက် လုပ်နေတာပါ။ ခင်ဗျားတို့ အပေါ်များ ကျွန်တော် မတရားတာ ဘာလုပ်ဖူးလို့တုံး။ ကဲ ပြောကြစမ်းပါ"

မည်သူမျှ မဖြေကြချေ။ သူကြီးက စကားဆက်ပြန်လေသည်။

" သူတို့က ဟိုအမတော်ကြေး ထုတ်တုန်းက တစ်မတ်စီတောင်းတာပြောနေတယ်။ အဲဒါ မြို့အုပ်က တောင်းခိုင်းလို့ တောင်းရတာဗျ။ ကျွန်တော် ရတာမဟုတ်ဘူး ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကိုအုပ်ချုပ်မှု မကောင်းဘူးတဲ့။ ဒီရွာမယ် အရက်ချက်တဲ့ လူတွေပေါတယ် ၊ နွားသတ်တဲ့ လူတွေပေါသတဲ့။ ဘုရားဒကာ တွေကလေ။ ကျွန်တော့ ထွက်ပေးလိုက်ပါမယ်။ သူတို့ဒါလောက်တောင် သူကြီးလုပ်ချင်ရင် လုပ်ကြစမ်းပါစေ"

လူတွေ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်သွားလေသည် ။ တံတွေးထွေးသံ ၊ အာမေဋိတ်သံတွေ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

" ဟာ မထွက်ပါနဲ့"

"ထွက်သွားလို့ဘာဖြစ်မလဲ"

"ဟိုကောင်တွေနဲ့ကျုပ်တို့နဲ့ မဖြစ်ပါဘူး" ဟူသော အသံများ ထွက်ပေါ်လာရာ ဦးဘချစ်သည် အတော် ပီတိသောမနဿဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော် ငြားလည်း သူက ထပ်၍ မှုလိုက်ပြန်သည်။ " မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော့ရွာသားတွေကကျွန်တော့ကို မလိုချင်ဘူးဆိုရင် ထွက်ရုံပေါ့။ လုပ်ချင်တဲ့လူ တက်လုပ်ပါစေ။ ကျွန်တော် ဒီသူကြီး အလုပ်ကို မမက်မောပါဘူး"

အဘိုးကြီးသည် ဒယီးဒယိုင် နှင့် လက်တစ်ဖက်မှာ အမဲသားတုံး၊အခြားလက်တစ်ဖက်မှ အရက်ပန်းကန် ကို ကိုင်ကာ နေရာမှ ထလေသည်။ ပေါတယ်။ ဒါကြောင့် မတတ်သာလို့ အရက်ချက် ရောင်းကြရတယ်" လူ တစ်ယောက်က လျှာလေးလေးနှင့် ပြောလေသည်။

" ကျွန်တော် ဘယ်တော့ဖမ်းဖူးသလဲ" သူကြီးမင်းက ဂုဏ်ဖော်လိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ်၊ သူကြီးမင်းဆီတစ်လုံး ပို့လိုက်ရင် ပြီးတာပဲ" အသံတစ်သံ ထွက်လာလေသည်။

" ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်တော်ကလည်း ကြိုက်တတ်သကိုး ဟဲဟဲ၊ ပြီးတော့ နွားသတ်တယ်။ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ဖူးသလဲ"

"သူကြီးမင်းဆီ အူစုံသည်းစုံ ပို့လိုက်ရင်ကိစ္စပြီးတာပါပဲ"

"ဟဲ ဟဲ ကျွန်တော် ကလည်း ကြိုက်တတ်သကိုး"

သူကြီးကိုယ်တိုင် အတန်ထွေနေသည့် အထဲ တစ်ခွက်မော့လိုက်ပြန်သည်။ အမဲသားတုံးကို ခဲလိုက်ပြန်သည်။နောက် စကားဆက်ပြန်သည်။ " အဲဒီတော့ ကိုယ့်သူကြီးနဲ့ ကိုယ်ရွာသား ဘယ်လောက် ဟန်သလဲ။ ဖိုးဗြူလား ဓားပြတိုက်တုန်းကလည်း ပုလိပ်မမိအောင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဝှက်ထားတယ် မဟုတ်လား။ဒီထက်တော့ ကျွန်တော် ခင်ဗျား တို့အတွက် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး၊။ ဒါလောက်တောင် ခင်ဗျားတို့ အတွက် ဆောင်ရွက်နေတဲ့ အထဲ ကျွန်တော့ကို မကြိုက်ဘူးဆိုရင်လည်း ခင်ဗျားတို့ သဘောပေါ့"

" ဟိုး ဟိုး ၊ ဟေ့မောင်ဘချစ် ၊ မင်းကို ဘယ်သူက မကြိုက်ဘူးပြောသတုံး။ မကြိုက်ဘူးပြောတဲ့ ကောင် ငါနွားသတ်တဲ့ ဓားနဲ့ ခုတ်မယ်" အဘိုးကြီး တစ်ယောက်က ထ၍ ဆူပြန်သည်။

"ကဲ ဦးလေးဘချစ်"

လူငယ် တစ်ယောက်က ထ၍ပြောသည်။

"ဦးလေးဟာ ကျွန်တော်တို့ ကျေးဇူးရှင်ကြီးပဲ။ အရက်ချက်လည်းမဖမ်းဘူး။ နွားခိုးလည်း မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်တယ်။ ဓားပြတွေလည်း ဝှက်ပေးတယ်။ နည်းနည်းပါးပါးဝေစုပေးရတာ ဘာအရေးကြီးလဲဗျာနော်။ အမတော်တို့၊ အခွန်တော်တို့၊လည်း ဘယ်တော့မှ အတင်းအကျပ် မတောင်းဖူးဘူး။ဦးလေးဘချစ်ဟာ ကျွန်တော်တို့ လူထု အကျိုးကို အကြည့်ဆုံးပဲ။ ဒါကြောင့် ဦးလေးဘချစ်ပြန်အရွေးခံပါ။ ကျွန်တော်ရအောင် ဆောင်ရွက် ပေးပါမယ်"

ထိုစကားကို ကြားသော အရက်ချက်သမားလူထု ၊ နွားခိုးလူထု နှင့်ဓားပြ လူထုက သာဓု သုံးကြိမ်ခေါ်ကြကုန်သည်။ကောင်းချီသြဘာ ပေးကြသည် ။ အနုမောဒနာ ပြုကြကုန်သည်။

" ကဲ ဒီလိုဆိုရင် အများက တောင်ပန်းလည်း လုပ်ရတာပေါ့" ဟု ဦးဘချစ်က အာမဝန်တာ ခံလိုက်ရလေသည်။မဲရွေးပွဲနေ့တွင် ဦးသာထွန်နှင့် မောင်ဖိုးမြစ်တို့မှ မြို့က အဖွဲ့အသီးသီး ကိုယ်စားလှယ် များရောက်လာ၍ပါးစပ်ပြဲအောင် အော်ကာဟစ်ကာ တရားဟောကာ အားပေးနေကြသော်လည်း မဲရေတွက်လိုက်သောအခါဦးဘချစ် အများဆုံး ရရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ထို့ကြောင့် ဦးဘချစ်သည် လူထု သူကြီး ဖြစ်ရပြန်လေသည်။

(ဂျာနယ်ကျော်၁၉၄၇ ဒီဇင်ဘာ ၁)

၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ ေန႕

၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႕ ကို သတိမထားလိုက္မိဘူး... ေနာက္ေန႕ ဂ်ာနယ္ တခ်ိဳ႕မွာ ပါတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ ေအာ္... အာဇာနည္ ေန႕ေတာင္ ၆၃ ႏွစ္ရွိျပီဆိုတာ စိတ္မေကာင္းစြာ သိလိုက္ရတယ္....
ဘာဘဲေျပာေျပာ အာဇာနည္ ေန႕ဆိုတာ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား တို႕ တစ္ရက္ထဲ လုပ္ၾကံခံရတဲ့ ေန႕လားလို႕ ငါသား င့ါကုိ လာမေမးတာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ မိတယ္...
အာဇာနည္ ေန႕ ဟာ ႏွစ္ခါျပန္ စိတ္မေကာင္းစရာ ေကာင္းတဲ့ ေန႕ လို႕ ကၽြန္ေတာ္က မွတ္တယ္၊ ပထမက အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ဆံုးရႈံုးခဲ့ရလို႕၊ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္အမ်ိဳးသား အခ်င္းခ်င္း လုပ္ၾကံမႈ႕ျဖစ္ရတဲ့ အတြက္ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ အရွက္နဲ႕ သိကၡာ ေတြအတြက္။ ေနာင္တဆိုတာ ေနာင္မွ ရတတ္တယ္ဆို သလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနာင္တက ေနာင္မွ တခဲ့ရျပီ၊ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမးစရာေပၚလာတယ္ ေနာင္တရျပီလား...
ကိုယ့္ အမ်ိဳးသားေတြ စည္းလံုးညီညြတ္မႈဟာ သိပ္အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ... ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ အာဇာနည္ေန႕ ဆိုတာနဲ႕ အမ်ိဳးသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ဆိုတာကို တြဲျပီျမင္ရမယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ အၾကံျပဳလိုပါတယ္ ... အမ်ိုဳးသားေတြ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ႕ မရွိတဲ့ ရလဒ္ေတြ ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခါးသီးစြာ ခါးစည္းခံ ေနရတယ္ဆိုတာ အားလံုးအသိဘဲ... လူဦးေရ နည္းနည္းေေလး ရွိျပီး ၾကြယ္၀တဲ့ က်ဴပ္တို႕ေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္ျဖစ္ေနရတာကို သြားသတိရတယ္၊ ဒါေတာင္ဂုဏ္ယူတဲဲ႕ သူေတြက ရွိေသးတယ္၊

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ FTZ တို႕ EPZ တို႕ ကို ( free trade zone or export processing zone ) အလ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖၚ ေဆာင္၇ြက္သင့္တယ္၊ အဲ့ဒီစနစ္ေတြကို လြယ္လြယ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာက စက္ရံုၾကီးေတြကို ဒီမွာ အလကားနီနီေစ်းနဲ႕ စက္မႈ႕ဇုန္ ၾကီးေတြ ေဆာက္ခြင့္ ေပးတာဘဲ.. ဒါေပ္မဲ့ အဲ့ဒီ စက္ရံုၾကီးေတြမွာ ၇၀ % ကေန ၁၀၀ အထိ ျမန္မာ လုပ္သားေတြကို ခန္႕ေစျပီး ႏိုင္ငံတကာ လုပ္အားခ ေတြအတိုင္း ေပးေစတယ္၊ ကိုရီးယား ႏိုင္ငံက စက္ရံုေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားၾကီးလာေဆာက္ရင္ ကိုရီးယာသြားျပီး အလုပ္လုပ္ ေနစရာမလိုေတာ့ ဘူးေပါ့၊ လုပ္ခကလည္း တစ္လကို ၃ သိန္းကေန ၁၅ သိန္းေလာက္ ရလာႏိုင္တယ္၊ အက်ိိဳးဆက္ေတြ က ဆိပ္ကမ္းေတြ ဖြံ႔့ျဖိဳးလာမယ္၊ နည္းပညာ နဲ႕ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ေပါမ်ားလာတဲ့ အတြက္ ျပည္တြင္း စက္မႈ႕လုပ္ငန္း ေတြလဲ အရည္အေသြး ေတြ တက္လာမယ္၊ ၄င္း စက္မႈ႕ဇုန္ေေတြက ပစၥည္းေတြကို ျပည္တြင္းအတြက္ တင္သြင္းတဲ့ အခါ သယ္ယူစရိတ္ သက္သာျပီး သံုးစြဲသူေတြ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာ မႈ႕ေတြကို ရမယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အမ်ားၾကီးလာေနတဲ့ အတြက္ အခ်ိဳ႕ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ၊ လုပ္ငန္းငယ္ေတြလည္း အစဥ္ေျပ တိုးတက္ လာေစတယ္ ၊ ဒါေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အက်ိိဳးရွိေစတာက သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္ျဖစ္မွန္း မသိျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္တို႕ ျမန္မာေတြကို အမိႏိုင္ငံမွာ ရင္ေကာ့္ျပီး မိသားစု ဘ၀ ေဆြမ်ိဳးးစံုစြာနဲ႕ ဘ၀တည္ေဆာက္ ႏိုင္ေစမယ္။